البلاءُ لِلولا

جایتان خالی ، جای همیشگی ام بودم، در جوار حرم کریمه اهلبیت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها، بغل دستی ام فرد 40 تا 50 ساله ای بود،همینطور که مشغول جوش زدن دل بودم ظاهرا براده هایی را که برق می زد را دیده بود، سرش را آورد طرف سرم.

گفت: برای خانومم دعا کن وعکسی را در گوشی موبایلش نشان دارد ، جوانی 20 تا 30 سال بود، ادامه داد که پسرمه فوت کرده، مادرش خیلی حالش بده، دعاش کن. مانده بودم به چه گریه کنم ، گفتم چه اتفاقی ا فتاد: گفت : ایست قلبی، همینطور که می گفت و عکس فرزندش را نگاه میکرد صدایش عوض شد، به او نگفتم ولی خودم جانم درآمد. گفتم دعایش کن که پدری ، برای مادرش هم از حضرت زینب سلام الله علیها بخوان آرام می شود. اما جانم درآمد برای حضرت ارباب کنار پیکر فرزندش !

چه میخواست بگوید بی بی به این بنده!

تا اینجای زندگی این را فهمیدم که یادم باشد که هر کسی که در اطرافم هست مشکلی دارد، اصلا البلاء للولا ، بلا مال اهل ولایته ، چون صاحب ولایت بلادیده ترین بلادیدگان است. مخصوصا آنجایی وقتی می فرمایید که از آن زمان که مادرم مرا زایید پیوسته مظلوم بوده ام تا آنجا که عقیل به چشم درد مبتلا می شد و میگفت: به چشم من دارو نریزید مگر آن که ابتدا به چشم علی دارو بریزید پس به چشم من دارو می زدند در حالی که من چشم درد نداشتم.

آری باید بدانیم که اگر مومن باشی یعنی اینکه اگر در قلّه ی کوهی هم باشی و زندگی کنی خداوند کسی به سویت می فرستد تا اذیتت کند تا به خاطر آن آزار پاداشت را بدهد و این را امام صادق علیه السلام فرمود برای من و تو!

می گوید بابا ما که مثلا مومن هستیم و از این حرفها ، پس این همه بلا چیه سرمون می آد ولی فلانی .... برادر باید بدانیم که آقای آقایان جهان امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود که سرعت بلا به سوی مومن پرهیزکار بیش تر است از سرعت باران به سوی زمین .

پس هر که بامش بیش برفش بیشتر!