جَو و توجیه!!!

چون از موازی کاری بدم میاید یک مطلبی را دیدم و تعجبک کردم که من که هنوز ننوشتم این را! چرا این جا نگاشته شده؟ و با کمی جراحی و خلاصه سازی آشی پختم با یک وجب روغن برای کنکوری ها:(همین جا ممنونم از حاج آقای عزیز اصفهانی!!!)

این روزها یکی از دغدغه هایم این بود که چقدر این بچه هایمان گرفتار "فقط دانشگاه" و "فلان دانشگاه" هستند؟!!

مخصوصا سال آخری های دبیرستان!!! و یا بچه های کنکوری که الان دیگه یا اشکشون لب مشکه و یا در انتظاری به سر میبرند که اگر برای آمدن آخرین آقا صرف میشد، می آمد!! فارغ از این که اصلا بدانند نیازشان چیست؟!

همه جوگیر هستند و کنکور می دهند و بالاخره جایی قبول می شوند. پس از آن متوجه می شوند که ادامه تحصیل، چیزی نبوده که نیازشان باشد.

در این شرایط، از درد حفظ آبرو، توجیه می کنند که یک فرد تحصیل کرده در زندگی شخصی موفق تر از فرد تحصیل نکرده است؛ یک مادر با مدرک دانشگاهی، فرزندان بهتری تربیت می کند و حتی یک فرد تحصیل کرده، شانس بهتری برای ازدواج دارد.

اما همه و بیش از همه خود دانشجو می داند که مدرک جغرافی و مهندسی معدن و پرستاری، ارتباط معنا داری با موفقیت در زندگی شخصی ندارد. داشتن لیسانس آمار و مهندسی شیمی و بهداشت محیط و ... باعث نمی شود که فرد، فرزندان بهتری تربیت کند. و ادامه تحصیل اگر بهانه ای برای تأخیر در ازدواج و مانعی برای آن نباشد، عاملی برای بالا رفتن شانس ازدواج نیست.

همه می دانیم که جوگیر شده ایم و تحت تأثیر اجتماع، در مسیری قدم گذاشته ایم که راه ما نیست و این توجیهات فقط به درد گفتن و سر تکان دادن می خورد.

همه می دانیم که در یک مسیر اشتباه، عاقلانه ترین کار، بازگشتن و آغاز مسیر درست است و ابلهانه ترین کار نیز این است که مسیر غلط را ادامه دهیم و به خودمان تلقین کنیم که مسیر درست همین است و اصلاً هدف ما این بوده است که به پایان این مسیر برسیم.

البته این مطالب، مطلق نیست. یعنی افراد کمی پیدا می شوند که ابتدا زیست واقعی زنانه یا مردانه خود را مشخص کرده اند و با توجه به آن واقعیات، تعیین کرده اند که آیا نیازی به ادامه تحصیل دارند یا نه؛ و اگر دارند، در چه رشته ای.

و البته می دانم که همین الآن فکر می کنی که تو جزء همان گروه اندک هستی.

 پی نوشت1: بماند که این جوگیر بودن درباره تحصیلات تکمیلی نیز وجود دارد.

پی نوشت 2: تشخیص نیاز مهمترین محرک زندگیمان!

خرخون این کنکور کیه؟!!

هم شیره عزیز که مشغول یاد گرفتن یک سلاح کاربردیِ جنگ نرمِ ، گاه گداری منت میزاره رو سر ما و این صفحات دیجتال ما رو که خط خطی میکنیم ورق میزنه!

وقتی دلش از سیاهی های دور و برش پر شده بود پرسیده بود چرا خدا عظمتش رو تو دل همه نمیندازه تا اون رو خوب درک کنن!!!

دنبال یه جواب کوتاه و خوب و قانع کننده بودم که خدا یه چیزی رو تو ذهنم انداخت:

دیدم، دیدی و دیدید که بچه های کنکوری مخصوصا از جنس سرکار خانوم ها از بس درس رو میجون که اصطلاحا بهشون میگن خر خون!!! البته اگر با دید مثبت نگاه کنیم یعنی اینها بزرگ های خواندن هستند!!!

نگاه کن آبجی!

اولا که خدا به همه به یک اندازه ظرفیت داده و اجازه تغییر این ظرفیت رو هم داده و اختیار هر کس به خودش بر میگرده! حالا یعنی چی؟ این دو تا چه ربطی داشت به هم کنکور و ظرفیت؟

نگاه کن ، شنیدی مگین دنیا مزرعه آخرته؟ اون برا قدیمی ها بود. الان باید بگیم دنیا یه کنکوره برا دانشگاه آخرت!

حالا هر کی برا کنکور و دانشگاه این طرف بره گاج بخره بهتر متوجه میشه، کلاس شرکت کنه بهتر متوجه میشه، آزمون بره بیشتر، تست بزنه بیشتر، استاد راهنما داشته باشه بیشتر تر، مشاوره بگیره بازم بیشترتر تر و همه اینها با برنامه ریزی شکل میگیره و تازه پیش نیازش هم حدود 12 سال درس خوندنه!!!

هیچ کسی رو هم زور نکردن درس بخونه، مگر پدر مادر بفهمن بچه شون رو زور کنن و اونم اگر لج باز باشه باز خودش ضرر میکنه

حالا همه اینهایی رو گفتم دقیقا بیار بزار جای کنکور دنیا و آخرت1

اولا که خدا مجبور نکرده و فرموده هر کی خواست این مسیرشه، حالا که به مسیر میرسه کسی که استاد داشته باشه، مشاوره بگیره، تست بزنه، آزمون بره ، آره، باید برنامه داشته باشی برای دانشگاه آخرت، هر کی پیش نیازها رو خوب رد کنه قطعا تست کنکور رو خوب میزنه ، ترم ها رو خوب میگذرونه و ....

حالا ببین چقدر ساده است، فقط مهم  اینه که بفهمی که این دنیا یه کنکوره ما هم پشت کنکوری! آدمی هم که کنکور داره باید برنامه داشته باشه تا رد نشه!

درسته که برا اوست کریم بهشت مفته و ارزش نداره ، ولی می فروشدش، ارزون هم نه به بها نه بهانه!!!!

درآخر فکر کردم برا جواب این سوال اگر قانع نشدی از سیاهه هایم، به کتاب تبیان پناه ببرم، وه که چه آیاتی آمد، میخواستم گلچین کنم دیدم همه جواب این سوال است آدرس میدهم شما هم وضویی بساز که داری و بخوان آیات 88 الی 102 سروه مبارکه نحل را با تأمل!!!