جَو و توجیه!!!
چون از موازی کاری بدم میاید یک مطلبی را دیدم و تعجبک کردم که من که هنوز ننوشتم این را! چرا این جا نگاشته شده؟ و با کمی جراحی و خلاصه سازی آشی پختم با یک وجب روغن برای کنکوری ها:(همین جا ممنونم از حاج آقای عزیز اصفهانی!!!)
این روزها یکی از دغدغه هایم این بود که چقدر این بچه هایمان گرفتار "فقط دانشگاه" و "فلان دانشگاه" هستند؟!!
مخصوصا سال آخری های دبیرستان!!! و یا بچه های کنکوری که الان دیگه یا اشکشون لب مشکه و یا در انتظاری به سر میبرند که اگر برای آمدن آخرین آقا صرف میشد، می آمد!! فارغ از این که اصلا بدانند نیازشان چیست؟!
همه جوگیر هستند و کنکور می دهند و بالاخره جایی قبول می شوند. پس از آن متوجه می شوند که ادامه تحصیل، چیزی نبوده که نیازشان باشد.
در این شرایط، از درد حفظ آبرو، توجیه می کنند که یک فرد تحصیل کرده در زندگی شخصی موفق تر از فرد تحصیل نکرده است؛ یک مادر با مدرک دانشگاهی، فرزندان بهتری تربیت می کند و حتی یک فرد تحصیل کرده، شانس بهتری برای ازدواج دارد.
اما همه و بیش از همه خود دانشجو می داند که مدرک جغرافی و مهندسی معدن و پرستاری، ارتباط معنا داری با موفقیت در زندگی شخصی ندارد. داشتن لیسانس آمار و مهندسی شیمی و بهداشت محیط و ... باعث نمی شود که فرد، فرزندان بهتری تربیت کند. و ادامه تحصیل اگر بهانه ای برای تأخیر در ازدواج و مانعی برای آن نباشد، عاملی برای بالا رفتن شانس ازدواج نیست.
همه می دانیم که جوگیر شده ایم و تحت تأثیر اجتماع، در مسیری قدم گذاشته ایم که راه ما نیست و این توجیهات فقط به درد گفتن و سر تکان دادن می خورد.
همه می دانیم که در یک مسیر اشتباه، عاقلانه ترین کار، بازگشتن و آغاز مسیر درست است و ابلهانه ترین کار نیز این است که مسیر غلط را ادامه دهیم و به خودمان تلقین کنیم که مسیر درست همین است و اصلاً هدف ما این بوده است که به پایان این مسیر برسیم.
البته این مطالب، مطلق نیست. یعنی افراد کمی پیدا می شوند که ابتدا زیست واقعی زنانه یا مردانه خود را مشخص کرده اند و با توجه به آن واقعیات، تعیین کرده اند که آیا نیازی به ادامه تحصیل دارند یا نه؛ و اگر دارند، در چه رشته ای.
و البته می دانم که همین الآن فکر می کنی که تو جزء همان گروه اندک هستی.
پی نوشت1: بماند که این جوگیر بودن درباره تحصیلات تکمیلی نیز وجود دارد.
پی نوشت 2: تشخیص نیاز مهمترین محرک زندگیمان!
