فست فودِ پیشواز!
خدا رو شکر که پیشواز انتظار همه دوستانم دل را صد دله میکند، هوایی میکند، یکبار یاد گل زهرا سلام الله علیها، یک بار در پناه شاه خراسان می بردت، یک بار وارد حرم اربابت میکند، یکبار پای منبر ولی ات در حسینه امام خمینی می بردت، یک بار یاد جاماندن و آسمانی ها ...
راستی میتوانست این نباشد و این دلت را به کازینوها و .... ببرد آهنگ پیشواز رفیقم!
اینجاست که تفاوت قسمت و همت مشخص میشود، قطعا این قسمت نبوده که این رفقا نصیب ما شوند غیر از همت و این همت همانی است که فرمود لا اکراه فی الدین ولی اگر اومدی راه و رسمش هم همینه
بعضی ها فکر میکنند امر به معروف و نهی از منکر شاخ و دم دارد، ولی این هم خودش یک امر به معروفی است، وقتی میتوانی از زمان استفاده کنی وشعائر را هر چند در لحظاتی منتقل کند میشود اشاعه خوبی دیگر! بماند که این وسط بعضی ها سوء استفاده هم میکنند و کاسبی شان سکه است اما بلاخره به اندازه پول یک فست فودی که شاید چندبرابر هزینه ماهیانه یک پیشواز خوب و تاثیرگزارشود که نیست!
آری این یک فست فود معنوی است .....
یادم افتاد که جوابیه بنویسم بر یک سوالی که در همین محور بود ، آخه میگفت:
خدایی که ما رو آفریده چه نیازی داشته به عبادت ما، اصلا چرا گفته عبادتم رو کنید،بماند جوابش برای بعد!!!