بعضی وقتها باید به اصول خود سرکی بکشیم، گردگیری بکنیم تا شفاف شفاف باشیم.
وقتی چیزی در خانه شفاف بود هر کس که آمد و دید گیری نمیتواند بدهد به شفافی اش:
ما مسلمانیم
بزرگ ترین اصل اسلام:
اطیعواالله و اطیعواالرسول و اولی الامر منکم؛
مسئله ای که برای ما جا افتاده و آن را پذیرفته ایم؛
حالا یا بعضی ها یا جاهلند و یا خود را به جاهلیت زده اند و این را قبول ندارند.
مارا با ایشان کاری نیست!!!
ما نباید چیزی را که دشمن دست کم نمیگیره، دست کم بگیریم. در هر مورد ، هر سلاحی که نتوانیم در مقابل دشمن تامین کنیم، ا زهمان ، آسیب میبینیم.
وقتی حضرت روح الله فرمود:" ما با سینما مخالف نیستیم، با فحشا مخالفیم" یعنی در مقابل سینما باید سینما در بیاید.
حال بعد از چند مرد تنهای سینمایمان، یک شیر زن دیگر آمده تا بایستد:
اشک در چشمانم با چه سرعتی حلقه زد و آبشارانه از لبه پلکها فرو ریخت وقتی دیدم خدا جنودش را در هر لباسی برای فرمان بردارانش می فرستد، وقتی دیدم افتضاح سینما را چه گونه خدا جمع میکند.
آفرین خدا، زنده ای؟ نه! من را باش که فکر میکردم خوابت برده!
سرکار خانومی که در آن فیلم اعصابم را به هم ریخته بودی: در راه ولایت یک چوب خوردی، فدای سر رهبرت.
دلم شکست و یاد آسمانی ترین مادر زمینی افتادم که در راه ولایت تازیانه، ضرب لگد، سیلی خورد و با همان حال از حال خود چیزی نمیخواست، فقط فرمود: علی را کجا بردند!
خانوم الهام چرخنده: مستدام در این راه باشید، خدا کمکتان کند. احسنت به غرورتان ، احسنت به اعتقادتان، احسنت به عزم راسختان و هزاران تحسین برای حال این روزهایتان کم است که یک تنه ایستاده اید!
فقط یادتان باشد تازیانه خوردن مادر بعد از جریان کوچه بود...
عزتتان پایدار...
***
این پست فقط و فقط در حمایت از حال این روزهای(فعلی) سرکار خانوم الهام چرخنده نوشتم،
این کمترین حمایت به اندازه وظیفه شخصی ام بود.