ماده ی امتحانی خدا مبهم است!

فصل امتحاناته، استاد می فرمودند:

" معلم در امتحان شفاهی، یکی را از اول کتاب، امتحان میکند، یکی را از وسط کتاب و یکی را از آخر.

اگرمعلم بداند که شاگرد ، کجای کتاب را خوانده و کجا را نخوانده، از آن جایی سوال میکند که شاگرد نخوانده است.

خدا هم در امتحانش از بندگان چنین میکند. حضرت علی علیه السلام می فرماید: (ولکن الله یختبر عباده بما یهجلون اصله) خداوند بندگانش رو امتحان میکنه به چیزی که نسبت به اصل اون جاهل اند.

خداوند ملائکه رو امر فرمود که بر آدم سجده ببرند در حالی که اونها را تعلیم نداده بود و آنها نسبت به اصل و حقیقت آدم، جاهل بودند، نه آن وقتی که آدم را شناخته بودند.

بعضی میگن: باید بدانیم چرا وضو بگیریم؟ یا چرا اینگونه باید وضو بگیریم باید گفت که اگر بدانند و بگیرند، دیگر از علم خود اطاعت کرده اندنه از خدا!

مطیع معلومات خود شده اند ، نه مطیع فرمان خدا!"

با این نکته استاد یاد نماز شهید مطهری هم افتادم !

نماز با طعم اسراف!!!!

با یه دعوت اجباری مجبور شدم که وارد وضوخانه مسجدی بشوم!

همین که از پله های زیر زمین به محوطه وضوخانه وارد شدم، مثل چراغ راهنما در مقابل چشمانم چشمک میزد.و دوباره بعد از خواندنش به این پی بردم که اگر جملات را زیبا بنویسی یا جور دیگر بنویسی کلی تاثیرش فرق میکند:

"با گناه کبیره نماز خود را آغاز نکنید!"

راه کار هم داده بود:

"در فواصل وضو، شیر آب را ببندید."

آری چقدر زیبا اسراف را گفته بود.

این هم یه امر به معروف برای اهل معروف بود و لازم ، احسنت، توفیق برکت از خدا را برای این ذهن ها بخواهیم.

ولی خداوکیلی چقدر اینطور نماز خوندیم و اونوقت میگیم چرا ما که نماز میخونیم، هیچی نمیشه؟ چرا به عرش نمیریم؟

والا

دو قورت و نیممون هم باقیه!!!