صله رحمِ کتابی!!!

چقدر خوشحال میشوم وقتی میبینم برخی اینقدر با فرهنگ هستند که در صفحه اول کتاب مینویسند: اهدایی از طرف ....به .... و یک امضاو یک تاریخ

ای کاش یاد بگیریم عمل به حرف ولی با حرف نیست ، این خود فرهنگ سازی فرهنگ مطالعه است!

بیایید به بهترین هامان ، بهترین ها را هدیه بدهیم.

هدیه کتاب مثل صله رحمه، اصلا صدقه جاریه است.

یعنی هر وقت دوستی کتابی رو ببینه یاد شما میکنه و انگار شما مهمانش هستی،

هر وقت هم از اون کتاب بهره ای ببره اول برای تو مینویسن.

یادتون باشه

ما مدعیان دوست داشتن ولی هستیم!!!

بیایید برای همین حرف ولی حداقل یه کتاب به بهترین هامان هدیه بدهیم!!!

این خود سلاح و حمله ای از پاتک هایمان به دشمن در این جهاد فرهنگی است.

پاسپورت امام زمان!

یا قائم

سکانس اول روز جمعه

صبح/ مهمانی صاحب خانه ای که او ما را دید ولی ندیدمش، فریادهایم هم در پی اش اثر نداشت، ندیدمش!

سکانس دوم شام جمعه

شب/داخلی

با هم مهمانی بودیم و مهمانی  یعنی همان صله ارحام که به بهانه های پوچ و واهی ولش کردیم!

چون برنامه ریزی نداریم !

و هزار توجیه داریم!

...

سکانس سوم / فضای داخلی

تازه داماد شده بود، قبل ها چند صباحی در کشتی که ما سوار بودیم، بود ولی دست روزگار، کشیدش!

مشوش بود، گفت بیا کنارم بنشین!

خیلی آرام به طوری که دیگران نشنوند سوالی کرد ساده و شاید خنده دار!

جوابی دادم و قانع شد!

او قانع شد اما بنده، درد دلم تازه شد!

نه از جواب ، از سوال او قانع نشدم!

چرا باید این سوال ابتدایی برای جوانی که ازدواج کرده و در "شهر صادر کننده دین خداست" مبهم باشد؟

از آن شب خدا را هزار مرتبه شکر میکنم که هنوز سوار بر کشتی ام!

سوالش چه بود؟:

"وقتی امام زمان -عج الله تعالی فرجه الشریف- ظهور میکنه چه طور می آد ایران؟ چه جوری پاسپورت میگیره؟!"

***

و شاید تقصیر بنده هاست که او این هم غریب است، غریب!

***

سکانس چهارم/ خارجی

خیلی هامان تا بیتی و اهلی پیدا می کنیم او را گم میکنیم....