خدا رو قبول ندارم!!!

گفتم:یادتون نره بنده رو‬،‫دعا!‬

گفت: شما باید دعا کنید نه من رو سیاه!

گفتم:‫مگه شب قدر بیدار نبودی؟‬

‫مگه دعا نخوندی؟‬

‫مگه اعتقاد نداری به خدا؟‬

‫مگه حرفاشون رو قبول نداری؟‬

گفت:  بیدار بودم بىدار نشدم

گفتم:‫این جلمه قصار رو بزار کنار‬

‫رحمت خدا اینقدر بالاست که به خاطر خردلی‬

‫و بهانه ای‬

‫می بخشه‬

‫فقط باید قبولش کنی‬، بفهمی اش!

‫بفهم!‬

ای کاش میفهمیدم بخشیدتم، ای کاش می فهمیدم!

این هم لقمه ای بود از گام شانزدهم لقمان

خداکُشیِ نفس!!!

وقتی می بینی شبهای ماه مبارک،

شبکه های تلویزیون ما مثلا خوب ها، مثل یک آب خوردن و به سادگی همه اهل خانه را با هم در آغوشش میگیرد(بی ادب)

و تا چشممان را باز میکنیم می بینیم که ساعات مناجات یا تمام شده یا دیگر حالی نمانده،

به سبب شکمی که تا خرخره پر شده و نفسی که از لهویات سرازیر گشته،

یادِ شانِ نزولِ آیه ی ششم می افتم  و آن در مورد

افرادی است که کنیزهای خواننده ای را میخریدند تا بخوانند

که از این طریق مردم را از شنیدن قرآن توسط پیامبر باز دارند!

فقط فرقش اینجاست که آنجا واسطه دیگران بودند و اینجا واسطه خودمان!

بله آنجا ناحقان صدای حق را خفه کردند بعد در کربلا هم هلهله کردند که صدای حق شنیده نشود و ...

این جا ما خودمان دست به دار شده ایم!

این یعنی خداکُشیِ نفس!

عجب لقمه ای گرفتیم از لقمان!!!