چه طور دیگران را بپزیم!؟

شاطر نانوایی همین طور که پاروی نانش را به داخل تنور می برد

و خمیرها را پیاده میکرد و دوباره سوار میکرد

درباره ترکیدگی لوله خانه اش هم داشت با چانه گیر خمیرها صحبت میکرد که تا به حال چه کرده و باید چه کند!

نکته جالب توجه این بود که هر دو حواسشان به کار خودشان بود و نه سویشان به روی هم 

هم کارشان را میکردند وهم حرفشان را می زدند

و هیچ چیزی جز تعهد به کار نمیتواند این رفتار را درست کند!

آره

باید اینقدر مهارت پیدا کنیم که اگر خواستیم چیزی یا کسی را بپزیم،

حواسمان را مزاحمان اطراف و حواشی پرت نکنند،

یعنی اینقدر حرفه ای شده باشیم که:

دیگران را بپزیم، مراقب باشیم نسوزانیم و حتی نسوزیم، کار فرعی مان را هم انجام دهیم.

حالا هر کسی این را میتواند به زندگی و کار خود تعمیم دهد.

مشخص کردن کار اصلی و فرعی یکی از مهمترین راهبردهای به کمال رسیدنه.